در دههٔ هفتاد، در ادامهٔ همان تلاشها، غزلهای داستانی و سینمایی رونق گرفتند که هم در آثار شاعران نئوکلاسیک مانند سیمین بهبهانی و هم در آثار شاعران پستمدرن مانند محمدعلی پورشیخعلی نمونههای بسیاری دیده میشود. نظامی که دیگر مانند حکومت پهلوی، به آمریکا و غرب متکی نیست، اما جایی هم در دل «جامعه جهانی» ندارد. اما با آغاز دههٔ هشتاد، قالب چهارپاره بسیار محبوب شد و مورد استقبال قرار گرفت. بر غزل پستمدرن و مقولهٔ زبان و معنا در آن، تأثیر بسزایی گذاشت و به یکی از اصلیترین راهبردهای شعری آنها بدل شد. شاعران غزل پستمدرن در بسیاری موارد از اصول اولیهٔ غزل کلاسیک پیروی نمیکنند و این اتفاق را حاصل تعامل فرم و محتوا میدانند نه صرفاً یک ساختارشکنی یا عصیان علیه قالبهای کلاسیک. بعضی از منتقدان آن را طنز تلخ و بعضی دیگر محل تلاقی دو ژانر وحشت و طنز میدانند. استفادهٔ بسیار از این دو تکنیک باعث شده که منتقدینی نظیر ابراهیم نبوی بعضی از آثار غزل پستمدرن را تحت عنوان طنز و با ملاکهای این ژانر ادبی بررسی کنند. پس از انتشار اشعار وی، بعضی از منتقدان این سبک را به «روشگریزی» دادائیسم نسبت دادند؛ اما به اعتقاد سیروس طاهباز، ردپای عادتگریزی را باید در عرفان شرقی که قبلاً در شعر مولانا نمود یافت، جستجو کرد.  Th᠎is data w as ​done by G SA C​onte​nt Gener​ator᠎ D em over si​on!

اگرچه آیرونی در ادبیات مدرن نیز به چشم میخورد، اما در شعر و داستان پستمدرن بهطور گسترده برای بازتاب نگاه شوخطبعانه و کنایهآمیز پستمدرنها به جهان، از این تکنیک استفاده شده است. نقیضه یکی از ژانرهای ادبی بوده که از دیرباز در شعر و ادبیات وجود داشته و آثار بسیاری با استفاده از آن خلق شدهاند. شعر «اسب سیاه اهلی» محمد حسینی مقدم از نمونههای نقیضه در غزل پستمدرن است که نقیضهای بر شعر «اسب سفید وحشی» منوچهر آتشی است. با این دیدگاه، متناقض دانستن غزل پستمدرن، حاصل یک نقد مدرنیستی است و حاکی از عدم درک سوژه و ابزار شناسایی آن. این تقلید طنزگونه، در ادبیات پستمدرن، تکنیکی رایج است که ریشههای آن به نگاه شوخطبعانهٔ پستمدرنها به جهان و نقد ساختارشکنانهٔ متون برمیگردد. این نکته در مطالعهٔ زندگینامهٔ هر شاعر قرون وسطایی از اهمیتِ مداوم برخوردار است. انسان مدرنی که تنها در تأیید جامعه و دیگران معنا پیدا میکند، همانگونه که شاعر غزل کلاسیک هر چه بیشتر به قاعدهها تن بدهد، غزلی موفقتر شکل گرفته است. این قاعدهشکنیها در وزن، قافیه، قالب، شکل نوشتاری و… درحالیکه این دو اصطلاح کاملاً با یکدیگر متفاوت هستند و بسیاری از اشعار معناگریز دارای لایههای محتوایی فراوان هستند. ​Th is ​da ta　h​as been  done ᠎by G SA C​on᠎tent G᠎en er ator　 DEMO .

«طاهره قرهالعین و فروغ فرخزاد در دو تابلو». اما بهخاطرِ وجودِ پیچیدگیهای کلامی و استعارات و ایهامهای بسیاری که در اشعارِ حافظ وجود دارد، تصویرگریِ اشعارِ او پیچیدهتر از تصویرگریِ اشعارِ شاعرانی چون فردوسی و نظامی است و ازاینرو نسبتِ دیوانهای مصوّر به غیرمصوّر بسیار کم است. در دههٔ نود، نمیتوان قالب خاصی را بهعنوان رایجترین قالب «غزل پستمدرن» نام برد، اما میتوان به گسترش بهکارگیری قالبهای جدید، در آثار شاعران جوان اشاره کرد. همانگونه که ممکن است شعری دارای این تکنیکها نباشد، اما به علت دارا بودن قالب کلاسیک و اندیشهٔ پستمدرن، «غزل پستمدرن» تلقی شود. اما غزل پستمدرن حتی بدون روایت داستانی هم نگاهی یکپارچه به قوالب کلاسیک ازجمله غزل دارد. همچنین مفاهیمی مثل نسبیگرایی اخلاقی، به نوع روایت و شخصیتپردازیهای موجود در غزل پستمدرن، شکلی متفاوت از اشعار پیش از خود داده است. بنیانگذاران این جریان از ترفندهای زبانی به عنوان نتیجهٔ بازآفرینی واقعیتهای موجود و ملموس که هنوز فرصت حضور در کلمات و نحو موجود را نیافتهاند، یاد میکنند و آن را حرکتی در سطح برای شکستن ساختارها نمیدانند. یکی از مسائلی که ذهن منتقدان را در این سالها به خود مشغول کرده است، متناقضنما بودن ترکیب «غزل پستمدرن»، به خاطر محدودیتها و نظم موجود در قالبهای کلاسیک فارسی و قواعد حاکم بر عروض و قافیه است که با نظمگریزی و هنجارشکنی هنر پستمدرن ظاهراً در تضاد است.

شام ایرانی کمند امیر سلیمانی قسمت دوم

در فتح نامه پهلوان موسی خمیس و ایل ملکشاهی نیز شاهد ارتفاعات چک خواجه، چک چامل و چک قمر نیز در متن سند هستیم؛ ولی نامی از ارتفاعات چک موسی برده نشده است و نامگذاری این ارتفاعات پس از پیروزی ایل ملکشاهی بر سپاهیان عثمانی به سال ۱۲۳۶ هجری قمری برابر با سال ۱۱۹۹ هجری شمسی صورت گرفته است. چندین نسخهٔ خطی شناختهشده در ایران، اروپا و جاهای دیگر موجودند که تاریخ آنها مربوط به ربع دوم و سوم سدهٔ پانزدهم میلادی - یعنی سی تا شصت سال پس از مرگ شاعر - است و قابل اطمینانترینِ آنها، کمتر از ۵۰۰ شعر دارد. ترفندهای زبانی مجموعهای از دستکاریهای در زبان معیار است که یک شاعر یا نویسنده برای خلق موقعیتهای جدید عاطفی یا معنایی از آن استفاده میکند. بسیاری از شاعران غزل پستمدرن در مقالات و مصاحبههای خود تأکید کردهاند که ویژگیهای تکنیکی مرسوم در غزل پستمدرن، تنها نتیجهٔ تعامل با محتوای پستمدرن اثر بوده است و استفاده از این تکنیکها، شعری با اندیشهٔ سنتی را پستمدرن نمیکند.

هنگامی که شما این مقاله را دوست داشتید، مایل به اطلاعات بیشتری در کمند امیرسلیمانی اصالتا اهل کجاست رابطه با منبع وب سایت خود باشید.